Diksiyon
Diksiyon yazılan her harfin ve kelimenin, konuşurken dilin kurallarına göre kullanılmasıdır.
Latince “Dictio”, yani konuşma sözcüğünden gelen bir kelimedir ve “ses “ile “söz” arasındaki uyumun niteliğini belirtir.
Dilimizdeki doğru diksiyon/ güzel konuşma kurallarında “yumuşak g” ve “h” harflerinin özel önemi vardır.
En önemli diksiyon hataları “e” ve “a” harfinin normalden açık ya da kapalı olarak yanlış kullanımıdır.
Özellikle bu temel harflerin yanlış kullanımı kişinin imajını da bozar.
En fazla karşılaşılan diksiyon hatası ise kelimeleri “yazıldığı gibi okumak” eğilimidir.
Fonetik
Alfabe sistemi her sesi göstermeye yeterli olmadığı için, bu kavram “konuşma dilindeki” seslerin bütün inceliklerini, dilin “melodisini” kapsar.
Artikülasyon
Her harfin, hecenin ve kelimenin ağızdan anlaşılır olarak ve “temiz” çıkmasını tanımlar.
Vurgulama
Her dilin kendine özgü bir vurgulama kuralı vardır ve bu kural konuşmanın “şarkısını” oluşturan kavramlardan biridir.
Türkçe’de kelime vurguları “istisnalar” hariç son hecededir.
Tonlama
Duygusal, öfkeli, ikna edici, caydırıcı gibi değişik ruh hallerindeki konuşmalarda sarf ettiğimiz sözcüklerin anlamına bağlı olarak sesimiz, incelir, kalınlaşır, yükselir ya da düşer.
Konuşma Temposu
Çok hızlı veya çok yavaş konuşan insanların kendi üzerimizdeki etkisini düşünürsek, konuşma temposunun önemi kendiliğinden ortada demektir.
Ses Tekniği
İnsanın “ses rengi” denilen kavram, sesin karakteridir ve tanrı vergisidir.
Nefes Tekniği
Doğru nefes “diyaframdan” alınan nefestir.